ความสัมพันธ์ของเพื่อน.....มันก็เหมือนเส้นด้าย



เคยคิดบ้างไหม..............บางทีคนบางคนก็เข้ามา
......................อยู่ๆก็รู้จัก...............................
และก็รักกันผูกพัน............แล้วอยู่วันหนึ่งก็จากไป
เพื่อนหลายๆคนคงเหมือนอะไรหลากหลายอย่าง
แต่เพื่อนของเรา.....".........เหมือนเส้นด้าย..........สายใยที่ทักทอ......."...........
มันเกิดจากเส้นใยเล็กๆสั้นๆรวมตัวกัน จาก...........วัน...และ.....เวลา
.........จาก.........คุณค่า........และ.........ความหมาย.......................
...........รวมตัวกันเป็นเส้นยาวๆ ที่ผูกพันกันอยู่..................................
...................แต่ก็เพียงเส้นบาง ๆ .......................................
มันก็เหมือนต่างฝ่ายต่างถือคำว่า".....เพื่อน....."ไว้ คนละข้าง
ปลายของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน บางคนถือหางไว้ยาว บางคนถือหางไว้สั้น
..........ส่วนบางคนจับแค่ปลาย.............. ต่างยึดเอามาไว้ ด้วยความรู้สึกของตน
ความรู้สึกที่คิดว่า............พอดี
แต่ละคน..... ต่างออกแรง เพื่อจับมันเอาไว้......ยึดไว้ ด้วยความรู้สึกของตน
ความรู้สึกที่คิดว่า............พอดี
แต่เมื่อวันนึง............ แรงที่คิดว่าพอดี........ความยาวที่คิดว่าเหมาะสม.....มันเกิดทำให้
................................ด้ายขาด..................ต่างฝ่ายต่างยึดไว้ไปตามส่วน
บางคน..... ขาดแล้วก็ขาดไป........ ไม่คิดที่จะต่อมันอีกเลย
แต่กับบางคนบางคู่ มันแตกต่าง.......ในความสัมพันธ์...และ...สำคัญ
...........เค้าเลือกที่จะต่อ..............
แต่เชือกที่ต่อ...........จะเกิดเป็นปม........... ปมปัญหา..........ที่แก้ไขแล้ว ปมนั้นจะแน่น
แต่อีกแล้วว่า.........ส่วนอื่นๆ ยังคงอ่อนบาง...........
บางครั้งทำให้....บางคน ถือด้ายส่วนมีปม..........แล้วจากไป
แต่บางคนยังคงแตกต่าง........ในความสัมพันธ์...และ...สำคัญ
...........เค้าจะต่ออีก...ต่อกันอีก...............
จนเกิดเป็นปมมากมาย............... ทำให้ด้ายเส้นเล็กๆ แน่นเหนียว
...............ดึงไม่ขาด...........ไม่ว่าจะเจอปัญหาใด.......
เค้าจะถือด้ายไว้เท่าๆกัน ออกแรงดึงเท่าๆกัน เค้าสัมพันธ์กัน และ ให้ความสำคัญกัน
เราแต่ละคน..........ถือด้าย ด้ายคำว่า"เพื่อน" ไว้แตกต่างกัน
ในด้ายเส้นนั้น...........อย่าตั้งความหวัง....ให้มันคงอยู่.........ไม่ขาด
เพราะด้าย..............ก็แค่เส้นใยบางๆ
เราต่างต้องรักษามันไว้.................ใส่ใจกับมัน
ออกแรงยึดไว้อย่างพอดี อย่าเบาจนหลุด.......อย่าดึงจนขาด
ถือไว้ให้พอดีมือ พอดีความยาว...ให้เท่ากับเค้า ........อย่าถือมากไป หรือน้อยไป
เมื่อมันขาด.......ในความสัมพันธ์ และ สำคัญ.............เราจักต้องต่อ และมัดเป็นปม
อย่าให้เรื่องเล็กน้อย........ทำให้เราดึงแรงเกินไป.......หรือปล่อยมันไป
อย่าให้เรื่องเล็กน้อย........ทำให้ขาด....แล้วทำให้เราไม่ยอมต่อ
ยิ่งต่อมาก.......ความแน่นก็มีมาก...........แต่ไม่ได้หมายถึงว่า...ต้องมีปัญหามาก
ถ้าด้ายเส้นไหน...ถือไม่ได้ ไม่พอใจจะถือ ก็ปล่อยมัน
ถ้าด้ายเส้นไหนบาดมือ........ก็อย่าถือไว้อีก
กว่าจะเป็นด้ายเส้นหนึ่ง.......ต้องใช้เวลามากมาย
กว่าจะเป็นด้ายที่แน่นเหนียว........ต้องแก้ไขกันไม่รู้เท่าไร
อย่าให้เรื่องเล็กน้อยมาตัดด้าย...........ที่เราสร้างมันขึ้นมาง่ายๆนัก
ถ้ามันจะขาด........ก็ขอให้ขาดด้วยกาลเวลา....... ที่ต้องทำให้ใครคนหนึ่งต้องจากไปไกลไม่กลับมา
แต่สำหรับใครบางคนแล้ว................แม้ใครอีกคนจะจากไป
หรือว่าจะไม่มีใครอยู่แล้วบนโลกใบนี้
แต่ด้ายเส้นนั้นของเค้า.........จะยังคงอยู่........
และต่างรับรู้.............จากรุ่นสู่รุ่น.......ชั่วนิรันดร์
รักเพื่อนมากนะ.........แม้เพื่อนจะตัดด้ายของเรา..........
แต่เราจะยึดส่วนที่อยู่ในมือเราไว้ตลอดไป
.............รอวันหนึ่ง......สักวันหนึ่ง......................
.........................เพื่อไว้.............................
ว่าเพื่อนอยากจะต่อ......เราจะมัดปมอย่างแน่นหนา
จะทบด้าย ไม่ว่าจะกี่เส้นกี่คน..........จะผูกพันกันไว้
แม้จะขาดอีกกี่ครั้ง........เราก็จะถือมันไว้...รอเพื่อน
เอามาต่อ อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง...ไม่มีเบื่อนะ
................................รักนะ....................................
.................*************.................
Ps. คิดถึงเพื่อน ๆ นะ



ตำนานรัก...ดวงจันทร์



กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์ 2 ดวง

ดวงจันทร์ดวงหนึ่งเป็นผู้หญิง ..และ.. อีกดวงเป็ผู้ชาย

ดวงจันทร์ทั้ง 2 ดวงนี้ต่างรักกันและไม่เคยแยกห่างจากกัน

ทุกๆคืนเมื่อมองขึ้นไปบนฟ้าจะเห็นดวงจันทร์ทั้งคู่อยู่เคียงกัน

...แต่แล้ววันหนึ่ง...

ดวงจันทร์ผู้หญิงก็ได้ไปพบกับดวงอาทิตย์

ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงหลงใหลในแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์จนเลื่อนตัวตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ทีละน้อย

และแล้วก็แยกมาจากดวงจันทร์อีกดวงนึงในที่สุด

เมื่อค่ำคืนมาถึง

จึงมีดวงจัทร์ผู้ชายเหลืออยู่เพียงดวงเดียว

ดวงจันทร์ผู้ชายจึงได้แต่ออกตามหาดวงจันทร์ผู้หญิงไปทุกหนแห่ง

...คืนแล้วคืนเล่า...

...วันเวลาล่วงผ่านไป...

ดวงจันทร์ผู้ชายก็ยังไม่สามารถหาดวงจันทร์ผู้หญิงเจอได้

ด้วยความคิดถึงและอยากพบดวงจันทร์ผู้หญิงเป็นที่สุด

ทำให้ดวงจันทร์ผู้ชายคิดว่า"หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้คงไม่ได้เจอหญิงที่เรารักเป็นแน่แท้"

จึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทั่วจักรวาล

เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นออกตามหาดวงจันทร์อีกดวงนั้น

...เมื่อเวลาผ่านไป...

ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงได้เห็นถึงความจริงว่า..

แม้ว่าดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามสักเพียงใดแต่ดวงอาทิตย์ก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าแต่เพียงเธอเท่านั้นแต่ยังส่องแสงไปที่ดาวดวงอื่นๆอีกมากมาย

ดวงจันทร์ผู้หญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง

แต่หาเท่าไหร่ก็หาดวงจันทร์ผู้ชายไม่พบ

ต่อมาจึงได้รู้ว่า ดวงจันทร์ผู้ชายยอมระเบิดตัวเองเพื่อตามหาตนจดกระจัดกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ

ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงได้รู้ว่าไม่มีวันที่จะได้เจอกับดวงจันทร์ผู้ชายอีกต่อไปแล้ว จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจ

แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ผู้ชายมีให้กับดวงจันทร์ผู้หญิง

ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดของตนส่งให้ถึงดวงจันทร์ผู้หญิง

เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้าเคียงข้างดวงจันทร์

จนเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาวให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้..

หากเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

วันไหนที่เห็นจันทร์สวยสด

วันนั้น..คุณก็จะไม่เห็นดาวดวงเล็กดวงน้อย

หากวันไหนคุณเห็นดาวเปล่งประกายเต็มท้องฟ้า

วันนั้น..คุณก็จะไม่พบดวงจันทร์

สุดท้าย...

เขาและเธอก็ไม่พบกัน...ตลอดกาล



 
Download this Blogger Template From Coolbthemes.com